Het hondje van de buren kijkt verdwaast uit z'n reiskennel, klaar om tussendoor nog even naar de opvang gebracht te worden. Je ziet aan z'n beteuterde snuit dat hij niet snapt waarom de baasjes nu ineens zo gehaast zijn. Hij weet nog niet dat het drie weken afzien wordt in een kennel met allemaal vreemde honden en benauwde hokken.
Fenrir kijkt me aan.... wat gaan we doen baas? Helaas, het gebruikelijke rondje om te wandelen is ingepikt door een horde vankantie wandelaars die zo nodig met tasjes, water en rugzakjes een geplande route moeten lopen. Oh wee als je die in de weg loopt met je trouwe viervoeter.
Waar is toch dat avontuur gebleven, lekker wandelen en je verbazen over wat er om de hoek, in je eigen buurt te zien is.
Dat gaan we vandaag eens ontdekken, Fenrir. Onlangs heb ik een vergeten plekje ontdekt, aan de rand van de stad. Dat wordt ons doel vandaag. Verkennen en lekker ontspannen lopen.
Samen lopen we het pad in waar we een geweldig tafereel ontdekken. Een mooie waterpartij met futen, meerkoeten en een reiger. Als Fenrir enthousiast gaat pootje baden springt er een kikker uit het riet. Even verderop komen we bij een mooi weiland waar je tot je kuiten door de bloemen en het hoge afwisselende gras loopt. Bloemen, planten , bomen en vogels. Het plaatje klopt helemaal. Een vriendelijke oude man met met en blonde Labrador zegt gedag. Fenrir zegt ook gedag en samen dollen ze even door het hoge gras. Vijftig meter verder ligt de snelweg en vanaf een klein dijkje zie ik de caravan van de buren richting zuiden snellen.....Wij zijn al op onze vakantie bestemming
Geen opmerkingen:
Een reactie posten